The Cute Love Story Final Part

“Pakkangal illai, puthakangalum pothaathadi unnai patri naan Elutha!!!!”

“பக்கங்கள் இல்லை , புத்தகங்களும் போதாதடி உன்னை பற்றி நான் எழுத !!!!”

January 2011

Anjali: Rahul!!Rahul: Yes da!!!

Anjali: Too busy?

Rahul: Ya da. Just had my lunch and came back to work.

Anjali: Hmmm! don’t forget about the evening plan.

Rahul: sure dear! Will come by 5:30 and Pick you from your Office.

Anjali: :) that’s MY Rahul! Love you Loads. C Ya !!

Rahul was Late by ten mins. Anjali had been waiting in her office. She could see Rahul coming in his bike.

Same old Bike he had during college days and which Anjali loved :)

Here comes my Idiot ,with the same Horn !!! She recollected the college days in Coimbatore.

She had never got a chance to sit behind him during that time, but always wanted to .

But now it’s all hers :) that made her feel happy!!

Rahul: sorry dear ! got struck up in the traffic :(

Anjali: That’s Okay da :)

She just sat behind and they were heading towards the Besant nagar beach.Rahul always loved riding his bike and now Anjali too got addicted to it :)

They just started living the way they dreamt before. Each and every small things they wanted to, they made it happen for each other. But the list was still long ;)

Rahul just parked his bike and bought choco-bars for both started walking. Anjali was Fond of Chocó bars :)

Anjali was holding his hands and gently resting her head on his shoulders and both started to look back the days they had spent together.

Anjali: Rahul! This is all I wanted in ma life da!. Wat else do I need. I Have you and everything . Just holding your hands for the entire life would do.

Rahul:”so you don’t mind if I have your choco-bar ryt ;)” and Rahul started to walk fast.

Anjali: “ Poda Idiot ! :) :) “ and she started to chase him.. Anjali: “ Am gonna kill you ! gimme my Choco-Bar Idiot!



“Ivan yaaro ivan yaaro vanthathu etharkaaga .. sirikindraan rasikindraan enakke enakkaaga…”

“இவன் யாரோ இவன் யாரோ வந்தது எதற்காக .. சிரிகின்றான் ரசிகின்றான் எனக்கே எனக்காக”

Rahul just stopped hearing his mobile ringing.

It was Aravind .Aravind: dai where are you?

Rahul: In Besant Nagar beach da!

Aravind: “what? What are you doing there da? We are getting late for the Bus Mann !! come and pick me From the Room.”

Rahul: : Bus? Wat??

Aravind: “Rahul…. You remember na!!! we are going back to Coimbatore today and the bus is by 9:15.

That’s when Rahul was forced to come back from his Dream!! After a min of silence.

Rahul: “Yes Aravind! I will pick you by 8:45” and that was Rahul ,day dreaming all the time about Anjali.

He was still holding the Choco –Bar but this time no Anjali to chase him :(

They have not talked to each other for about 458 days now .A Misunderstanding in college days just parted him from her.

Those were the days when Rahul almost lost control of his life. He couldn’t do much to survive without her. But that didn’t take her away from him. He always loved her the same and Wanted her Back.

“Orae oru kadhal… Uyiraiyum Koduppaen….. Mannil Puthainthaalum ,un ninaivil iruppaen…. ”

”ஒரே ஒரு காதல் … உயிரையும் கொடுப்பேன் ….. மண்ணில் புதைந்தாலும் ,உன் நினைவில் இருப்பேன் …. ”

Days had passed like Hell for him. He always believed an hour of talk would bring her back to him. He was sure of that. But she was not ready to hear from him. Something prevented her. .

She never gave him that chance and Rahul was already out of her life.Rahul still waited for that one hour which might give him his Anjali back!!! Only that was in his mind!!

He just checked the time. It was 7:30 . he was late already , so just rushed back to his bike. Again the same bike . Rahul missed Anjali in the back seat :(

It was like Sea waves wiping out the sand it brought down And he was waiting for the waves to comes back .

the next time I would not let it take away !!! Rahul was just riding alone towards aravind’s room.Again thoughts just flashed up.



~ ~ ~Feb 2009 Sarathampal Temple, Coimbatore

Anjali had come to the temple with her brother . Her brother was a tough guy. She had warned Rahul not to come there. But still the idiot was there.

He wanted to speak to Anjali for a while . but for that to happen her brother has to leave her alone. He got her bro’s mobile no.

Rahul and Aravind were standing outside making up plans

.Aravind: Macha ! got an Idea! And he told that to Rahul.

Rahul: “ Mapla Nee engayo poita da”

Aravind: “ Nee Mothalla Ullara poda ; appuram rendu perum Boomerang polaam ;)”

Aravind dialed to her brother.

Arvind: “ Hi ..is this sujith?

Sujith: “Yes. Who’s this”?

Aravind: “This is Aravind from Wipro HR team. you have been selected on campus ryt”?

Sujith: “ Yes sir! Got my Offer letter last week.”

There was a lot of noise over there. People chanting bajans. Anjali was seated along with a group of women chanting the bajans.

Aravind: “sorry Sujith am not able to hear you! Should I call you sometime later?”

Sujith was desperate in knowing about the call letter and the details .It has been a long time since he got placed and it took a lot of time for him to get his offer letter.

Sujith:” no sir! Just a Gimme min!.”

He rushed outside and Rahul inside . Aravind had promised to Rahul that he would hold on Sujith for ten mins.

Rahul just pulled Anjali out of the crowd . Anjali was surprised.

Anjali: “Hey Idiot ! Wat are you doing? Sujith is here”.

Rahul: “ No probs dear . MR. Aravind From Wipro Hr would take care of Him :)”

Anjali : Just smiled . She loved all the crazy things he does to meet her :). She kept the Viboothi over Rahul’s fore head :).

Anjali: “At last you came to the temple ;)pray to the god idiot!”

Rahul: “Oh yeah ! Closed his eyes and started to pray !”

Anjali; “What did you pray!”

Rahul: “ I just prayed that I want to be with you forever!”

Anjali:” I would always be there idiot :)”

Rahul: “oh god ! we should not reveal out the prayers ryt? Else that would not happen la ?”

Anjali: “wat do you mean? :(”

Rahul just wanted to make fun of her ;)

Rahul: ” Will you Leave me Anjali“

Before he could finish he got a big slap on his Face. Rahul just loved it :)

Anjali: ” Don’t ever say That “tears were just filling her eyes.

Rahul: “hey Anjali I was just Kidding da! Off course you wont :) I know about My Anjali! :)now smile Thangam :)”

Anjali Just fed him the prasadham she had ………



~ ~ ~

Rahul Stopped his bike in the signal . 110 Seconds Stoppage Time….

He just switched of the bike and started looking around.

The sight which he say just came up as a Huge blow and Reminded Him about the Real thing which his mind had denied for a long time now.

He couldn’t contol his breathe .

It was a Marriage hall to the left and a Banner erected which Read

‘ Anjali R

Weds

Kathir M ‘

Yes it was Anjali’s marriage that day.

One of his friends had told him that she got Engaged some three months back. Rahul was shocked but still his mind refused to take it up that time.

The thought of she getting married didn’t not stay in his mind.. He still Believed that he would get His One Hour.

But today , This Came As a Shock. Terrible shock he had ever Faced. The whole world looked Dark! He was Completely Broken now. The pain he had for the Moment was Un bearable and he knew that would last forever.

That’s when he saw her Close friend Priya coming out of the Hall and crossing the road in front of him!.

The signal turned green! And his Life was Put on ” Red “ .

He had to Move from there. He knew this would happen. But his mind refused to accept it.IT was Blank throughout. As if the Whole world had stopped.

Words again fail to express the pain here ..



Rahul and Arvind reached the Bus Stand. The same Guindy Bus Stand where Anjali and rahul :(…. !!!

Aravind realized the Pain in him. He didn’t ask about it. He Knew it.

They both took their seats. Rahul was in tears. He wanted to cry out loud!!! He just had to controll!!!

Aravind was sleeping. It was past Midnight. He had to forget the past and move on in his life. There is nothing he could do! He had lost her. Lost her completely.

“Velichcham Thandhava Oruththi
Avala Irutthula Niruththi
Joora payanatha kelappi,
Thaniya Engae Ponaalo… ! Thaniya Engae Ponaalo ! ”



Someone from behind kept kicking on his seat. Rahul didn’t realize it for a long time. Suddenly he realized and turned back irritated…

A cute Little girl of 2-3 years was doing that.

Her mother replied soon. “Anju !!!! Don’t kick.! Sorry!!! she is too naughty. Really sorry to disturb you!!

Did I hear it as Anjali?

Rahul:” Na that’s okay! wats her Name.?

“ Anjana …Anju!!!”

She smiled so cute looking at Rahul. He gave her a chocolate that he had in his pocket. She got it after a hesitation and looking into her mother. Rahul just turned front and was just filled with old memories.

It was 5 in the morning. Anju just slipped from her mother’s lap and moved Near Rahul’s Seat. She could see tears flowing from his eyes. Rahul could feel the small hands wiping the tears .

She said in her cute ascent ”naan nalaikku innoru chocolate vaangi tharaen ”

That’s exactly what Anjali used to say for fun when Rahul looks dull and to make him talk to her :) … “Naan vena chocolate vaangi tharaen ;)en kooda pesu”

That’s when Rahul realized again its impossible to forget things. Each and every small thing would remind him about her.

He just lifted her, kissed her on her cheeks. And kept her on his lap, Playing with her!!!

Rahul thought “why should I try to forget things. I would always cherish those moments. This short span of life I spent with her and the memories would remain forever.

you’ll be always with me Anjali. Nothing can take you away from me. Each and every small thing would remind me about you.

I pray to god for you happiness throughout your life and would always do that .



“Unnodu Naan Vaazhntha ovvoru Mani Thuliyum Marana Padukkaiyilum Marvaathu Kanmaniyae !!!!”

“உன்னோடு நான் வாழ்ந்த ஒவ்வொரு மணித்துளியும்

மரண படுக்கையிலும் மறவாது கண்மணியே !!!!”



Anything and everything for You ANJALI!!! Forever!!! :) :):)

பொக்கிஷங்கள்

* பேசும்முன் கேளுங்கள்! எழுதும்முன் யோசியுங்கள்! செலவழிக்கும்முன் சம்பாதியுங்கள்!
* சில சமயங்களில் இழப்புதான் பெரிய ஆதாயமாக இருக்கும்!
* யாரிடம் கற்கிறோமோ அவரே ஆசிரியர். கற்றுக்கொடுப்பவரெல்லாம் ஆசிரியர் அல்லர்.
* நான் மாறும்போது தானும் மாறியும், நான் தலையசைக்கும்போது தானும் தலையசைக்கும் நண்பன் எனக்குத் தேவையில்லை. அதற்கு என் நிழலே போதும்!
* நோயை விட அச்சமே அதிகம் கொல்லும்!
* நான் குறித்த நேரத்திற்கு கால்மணி நேரம் முன்பே சென்று விடுவது வழக்கம். அதுதான் என்னை மனிதனாக்கியது.
* நம்மிடம் பெரிய தவறுகள் இல்லை எனக் குறிப்பிடுவதற்கே, சிறிய தவறுகளை ஒப்புக்கொள்கிறோம்!
* வாழ்க்கை என்பது குறைவான தகவல்களை வைத்துக்கொண்டு சரியான முடிவுக்கு வரும் ஒரு கலை.
* சமையல் சரியாக அமையாவிடில் ஒருநாள் இழப்பு. அறுவடை சிறக்காவிடில் ஒரு ஆண்டு இழப்பு. திருமணம் பொருந்தாவிடில் வாழ்நாளே இழப்பு.
* முழுமையான மனிதர்கள் இருவர். ஒருவர் இன்னும் பிறக்கவில்லை. மற்றவர் இறந்துவிட்டார்.
* ஓடுவதில் பயனில்லை. நேரத்தில் புறப்படுங்கள்!
* எல்லோரையும் நேசிப்பது சிரமம். ஆனால் பழகிக்கொள்ளுங்கள்!
* நல்லவர்களோடு நட்பாயிரு. நீயும் நல்லவனாவாய்!
* காரணமே இல்லாமல் கோபம் தோன்றுவதில்லை. ஆனால் காரணம் நல்லதாய் இருப்பதில்லை!
* இவர்கள் ஏன் இப்படி? என்பதை விட, இவர்கள் இப்படித்தான் என எண்ணிக்கொள்!
* யார் சொல்வது சரி என்பதல், எது சரி என்பதே முக்கியம்!
* ஆயிரம் முறை சிந்தியுங்கள். ஒருமுறை முடிவெடுங்கள்!
* பயம்தான் நம்மைப் பயமுறுத்துகிறது. பயத்தை உதறி எறிவோம்!
* நியாயத்தின் பொருட்டு வெளிப்படையாக ஒருவருடன் விவாதிப்பது சிறப்பாகும்!
* உண்மை புறப்பட ஆரம்பிக்கும் முன் பொய் பாதி உலகத்தை வலம் வந்துவிடும்!
* உண்மை தனியாகச் செல்லும். பொய்க்குத்தான் துணை வேண்டும்!
* வாழ்வதும் வாழ்விடுவதும் நமது வாழ்க்கைத் தத்துவங்களாக ஆக்கிக்கொள்வோம்.
* தன்னை ஒருவராலும் ஏமாற்ற முடியாது எனச் செருக்கோடு இருப்பவனே கண்டிப்பாக ஏமாந்து போகிறான்.
* உலகம் ஒரு நாடக மேடை ஒவ்வொருவரும் தம் பங்கை நடிக்கிறார்கள்!
* செய்வதற்கு எப்போதும் வேலை இருக்கவேண்டும் . அப்போது தான் முன்னேற முடியும்!
* அன்பையும் ஆற்றலையும் இடைவிடாது வெளிப்படுத்துகிறவர் ஆர்வத்துடன் பணிபுரிவர்!
* வெற்றி பெற்றபின் தன்னை அடக்கி வைத்துக்கொள்பவன், இரண்டாம் முறையும் வென்ற மனிதனாவான்!
* தோல்வி ஏற்படுவது அடுத்த செயலைக் கவனமாகச் செய் என்பதற்கான எச்சரிக்கை.
* பிறர் நம்மைச் சமாதானப்படுத்த வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்காமல், நாம் பிறரைச் சமாதானப்படுத்த முயற்சிக்க வேண்டும்.
* கடினமான செயலின் சரியான பெயர்தான் சாதனை. சாதனையின் தவறான விளக்கம் தான் கடினம்!
* ஒன்றைப்பற்றி நிச்சயமாக நம்ப வேண்டுமென்றால் எதையும் சந்தேகத்துடனே துவக்க வேண்டும்!
* சரியானது எது என்று தெரிந்த பிறகும் அதைச் செய்யாமல் இருப்பதற்குப் பெயர்தான் கோழைத்தனம்.

The Cute Love Story 4th Part

Sequel to part -3
Coimbatore:
October 2008:
Anjali and Rahul were now madly in love with each other.
They were from the same class. Anjali used go to college in college bus and Rahul would go in bike.
Everyday Rahul would pass the bus stop, where Anjali would board the bus in the morning as well as in the evening.
Everyday Rahul would start from home by 7.20am.
Anjali’s place was 9 kms from his home.
7:35 am: Rahul would cross her bus stop, blowing his bike horn loud.
Anjali would be waiting for him and as soon as she hears his bike horn, she could feel a sense of happiness.
She loved to see him riding his bike racing towards her and pass by very close to her with a smile that no one except her would notice :). That would last just 10 secs but that meant a lot for them.
They loved every moment they were together:).
October 15th 2008
5:35pm:
Anjali was returning from college in the bus. She had bought a gift to Rahul for his b’day.
As she couldn’t give it to him in college, she had asked him to meet in the bus stop by 5:45.
She didn’t tell him out what the gift was.
5.45pm:
Anjali had reached the bus stop while Rahul was already waiting for her.
She took the gift from her bag and gave him. Rahul was surprised as he opened the gift cover.
It was a cute lil girl holding a small heart with the wordings “Love you” There was also a beautiful card.
Rahul loved it :).
This was the first gift she gave him precious one ever :)
Rahul: “I love this Anjali. So cute…lil Anjali ”
Anjali: “Yeah!! Have it with you Always da!
Give her hugs every time u miss me
Rahul (blushing): “I’ll be doing that all the time then :)”
Anjali had to leave and she took an auto back to her apartment which was a km away. Rahul was driving back home.
He was driving in a crazy manner following a zigzag pattern which he loved to do whenever he was happy:).
Anjali (sms): “Rahul! Reached home?”
Rahul (sms): “I am still driving da! Am so happy ! :) . So as usual Enjoying my ride :)”
Just after sending the msg he looked over and had a head-on collision with a bolero(car) which was crossing through the divider.
He was thrown from his bike for about 10 feet.He was rolling over the road to the other end.
He couldn’t realize what had happened and lay on the road.
There was heavy traffic on the road and fortunately no one came behind him.
Else it would have been damn serious.
The crowd helped him to get up but he struggled to be on his feet.
They called for an auto and took him to the nearby hospital.
He just got over with scratches all over his body. His forehead was bleeding.
The bolero driver was in hospital trying to call Rahul’s dad from his mobile.
He couldn’t reach him, so he called up Arun, Rahul’s friend.
Arun had informed it to Aravind and his friends.
They were all there in the hospital within 30 mins.
The x-ray was taken and he had a minor crack in his fore arm and the doctor suggested going for a scan since his forehead was bleeding and he felt dizzy.
The scan reports were clear. But he had scratches all over his body, and it was also bleeding from the wrist cut he had earlier.
He was admitted there for the night and Rahul’s dad was there by that time.
8:00pm: Rahul asked for his mobile and he saw 10 msgs from Anjali.
He replied to her saying about the accident.
Anjali was shocked to hear this. The hospital was close to her apartments.
She lied to her parents that she was going to take out some Xerox and left to the hospital.
She was in tears and couldn’t drive her scooty. Her heart beat was high! “Nothing should have happened serious to my Rahul, he should be fine. Pls God!!! ”
She ran over the steps and reached the room where he was admitted. Rahul was there lying on the bed with bandages all over his body.
Arun and Aravind were there. Rahul’s dad had gone home to bring Rahul’s clothes. She started crying and Rahul tried consoling her.
Anjali: “it’s all because of me Rahul!L Am an unlucky girl! And now that’s affecting you too :( it’s all bcoz of me :( ”
Rahul: “No dear! What did you do? It’s my fault. I’m fine da.Nothing would happen to me” Anjali couldn’t control her L . She felt guilty. Rahul tried to bring her back to normal.
Rahul: “Anjali I’m feeling hungry! Would you feed me something da?”
Anjali: “I’ll Rahul!” she just wiped her tears and looked though the cup board.
Aravind: there is curd rice in the Tupperware and fruits over there in the table. We’ll go get medicines and come back. Anjali started feeding Rahul.
She was still in tears and the drops were just dropping into the rice she fed him. Rahul couldn’t feel the pain he had before.
I don’t have words to express it… She fed him and by the time Aravind came with tablets. He gave them to Anjali and just left the room.
Anjali gave him the tablets, by the time Rahul’s dad and his family members were there. He knew Anjali before.
She spoke to him for a sometime and in mean while she got a call from her mom. She was already late to return home.
Rahul’s dad called for Aravind and asked him to go behind her scooty till her apartments. Anjali never wanted to leave Rahul .She wanted to be with him and Take care of him.
She was looking at him in tears.
“Rahul, I want to be with you. I don’t wanna leave! Ill be here with you da” Rahul could read that from her eyes.
Even he wanted her to be with him. She meant everything to him now. They were looking at each other for a min and then Anjali had to leave.
She kept looking at him while she just walked slowly out of the room. She couldn’t bare the pain.
She missed him the very moment. She reached home, changed her dress and went to bed. She didn’t feel hungry.
She just missed him like hell.
Aravind was back to the room.
Rahul enquired of her and Aravind assured him that she had reached home safe.
Rahul missed her like hell and that seemed to pain him more. He just took the lil Anjali and held her close to his heart.
Anjali (sms): “Rahul you’ll be fine soon da. Am always there near you. You’re now lying on my lap and my hands are holding your cheeks.You’l not feel the pain da. Sleep soon my dear. Love you so much da. Love you to the core my sweet heart. ”
Rahul could feel the love and affection she had on him.
He thought “I could bare anything for u Anjali” He slept off on her lap.
Rahul was in bed rest for almost a week now.
He was recovering from the injuries. Anjali was going to college.
But all her thoughts were about Rahul. She always wanted to be with him …:( There was a cultural event in the college, next week. Anjali had a passion for dance and Rahul knew about that.
He compelled her to join the practice. She was not interested in it at this time.
Anjali had her practice sessions in the evening and she would return home by 9 in bus.
October 23rd 9:15 pm:
Anjali had just reached the bus stop near her college. She had already been late and took a bus from there. Her place was 19 kms from the college.
Anjali (sms): “Rahul just started from college da. Will reach home by 10. Had your dinner and tablets?”
Rahul (sms): “yeah I had dear! What about you?”
Anjali (sms): “ya had Rahul. Go to bed soon da. You’ll feel drowsy cos of the tablets.
Rahul (sms): “No Anjali, I’ll stay awake till you reach” Anjali (sms): “please da sleep soon. My mobile would switch off now due to low battery.
Will talk to you tomo”Rahul (sms): ok Anjali. Take care da.go home safe and leave me a msg. love you!”
Rahul felt bad he wanted to be in touch with her all time. He just lay down on his bed. He felt real drowsy these days cos of the pain killers.
Anjali was just dreaming about Rahul all her way in the bus.
10:10pm: Anjali just reached the bus stop close to her apartments.
She used to take an auto or her dad would come to pick her up. But today her parents were out of station.She couldn’t find an auto, so she started walking. 1.5 kms to her place.
The street lights were on and one or two vehicles were passing that way. Just fifteen mins of walk – she thought. But she was already exhausted, practicing for hours. She was walking slowly.
Suddenly when she had passed a petty shop 200 meters from the bus stop, some one was following her. She could sense that from the walking noise behind.
Two weeks back a guy of mid-20’s, wearing dirty khakis used to wait for her in the bus stop in the morning as well as in the evening and he would stare at her for long time. He looked like one who works in a lathe workshop from the grease patches all over his dress.
She felt it disgusting but she ignored. After four days, she couldn’t stand anymore and she complained about that to Rahul and Rahul was there in the bus stop the next morning.
Seeing Rahul he just boarded one of the buses and left.
Same thing happened in the evening and from the next day he was not there. Anjali was happy now. “I could watch my Rahul crossing by, without any disturbanceJ” –she thought.
Now she feared that it would be the same guy. She was scared .she just slowly looked back and found someone coming towards her 50 meters away.
She just turned front and Started walking fast. She could hear the walking steps approaching her closer. Her place was still 800 meters away.
She couldn’t see anyone in the road coming towards. She could neither call anyone as her mobile was switched off. She started to panic.
She could hear the voice calling… “Anjali…”, from behind but this time very closer. She just turned closing her eyes was about to cry out loud.
“Anjali it’s me”- just that moment she realized it was Rahul!!! :)
She couldn’t control her tears, she was scared to the core and she was breathing heavily. She just hugged Rahul. Rahul could feel that and started consoling her.
Rahul: “It’s me da chellam. Nothing to get scared da. Am always with you da”
It took time for Anjali to get back to normal. Anjali: “Rahul how did you come here! … When? … Why?”
Rahul(smiling): “You think I’ll leave my Anjali alone at this time?” :) …
I couldn’t stay at home, so just walked to the bus stand, took a bus and reached your stop early.
I knew you would be coming this way so I just waited near the petty shop da.
Anjali (tears flowing): “love u da idiot. But why did you strain so muchL . You are not completely alright na :( … Please don’t do like this again :(” But she desperately needed him.
She missed him a lot for past week and now even more. Rahul held her hands and started walking towards the apartment. They had reached the gates.
Anjali: “Rahul! How will you return home da?”
Rahul: “don’t worry da. I have called Arun and he would come here soon. Bye Dear .Take Care. ”
Anjali moved inside the gates and by that time Arun was there. Rahul left the apartments saying bye to her. She wanted him with her …Always holding her hands.
She thought-“I would take care of my Rahul better than anyone else!!! And I need him with me always .Am not able to be without him even for a moment….
I miss him like hell. And no one else would take better care of me than my Rahul. ” Anjali started walking up the stairs to her flat. And the song just ran in her mind…

“Enadhuyire…. enadhuyire….enakkenave nee kidaithaai..

Enadhurave …enadhurave… Kadavulaippol nee mulaithaai..”

64 கலைகள்

மனிதன் அறியவேண்டிய கலை 64

1. எழுத்திலக்கணம் (அக்ஷரஇலக்கணம்);
2. எழுத்தாற்றல் (லிபிதம்);
3. கணிதம்;
4. மறைநூல் (வேதம்);
5. தொன்மம் (புராணம்);
6. இலக்கணம் (வியாகரணம்);
7. நயனூல் (நீதி சாத்திரம்);
8. கணியம் (சோதிட சாத்திரம்);
9. அறநூல் (தரும சாத்திரம்);
10. ஓகநூல் (யோக சாத்திரம்);
11. மந்திர நூல் (மந்திர சாத்திரம்);
12. நிமித்திக நூல் (சகுன சாத்திரம்);
13. கம்மிய நூல் (சிற்ப சாத்திரம்);
14. மருத்துவ நூல் ( வைத்திய சாத்திரம்);
15. உறுப்பமைவு நூல் (உருவ சாத்திரம்);
16. மறவனப்பு (இதிகாசம்);
17. வனப்பு;
18. அணிநூல் (அலங்காரம்);
19. மதுரமொழிவு (மதுரபாடணம்); இனியவை பேசுதல்/வசீகரித்தல்
20. நாடகம்;
21. நடம்;
22. ஒலிநுட்ப அறிவு (சத்தப் பிரமம்);
23. யாழ் (வீணை);
24. குழல்;
25. மதங்கம் (மிருதங்கம்);
26. தாளம்;
27. விற்பயிற்சி (அத்திரவித்தை);
28. பொன் நோட்டம் (கனக பரீட்சை);
29. தேர்ப்பயிற்சி (ரத ப்ரீட்சை);
30. யானையேற்றம் (கச பரீட்சை);
31. குதிரையேற்றம் (அசுவ பரீட்சை);
32. மணிநோட்டம் (ரத்தின பரீட்சை);
33. நிலத்து நூல்/மண்ணியல் (பூமி பரீட்சை);
34. போர்ப்பயிற்சி (சங்கிராமவிலக்கணம்);
35. மல்லம் (மல்ல யுத்தம்);
36. கவர்ச்சி (ஆகருடணம்);
37. ஓட்டுகை (உச்சாடணம்);
38. நட்புப் பிரிப்பு (வித்துவேடணம்);
39. காமநூல் (மதன சாத்திரம்);
40. மயக்குநூல் (மோகனம்);
41. வசியம் (வசீகரணம்);
42. இதளியம் (ரசவாதம்);
43. இன்னிசைப் பயிற்சி (காந்தருவ வாதம்);
44. பிறவுயிர் மொழியறிகை (பைபீல வாதம்);
45. மகிழுறுத்தம் (கவுத்துக வாதம்);
46. நாடிப்பயிற்சி (தாது வாதம்);
47. கலுழம் (காருடம்);
48. இழப்பறிகை (நட்டம்);
49. மறைத்ததையறிதல் (முஷ்டி);
50. வான்புகவு (ஆகாயப் பிரவேசம்);
51. வான்செலவு (ஆகாய கமனம்);
52. கூடுவிட்டுக் கூடுபாய்தல் (பரகாயப் பிரவேசம்);
53. தன்னுருக் கரத்தல் (அதிருசியம்);
54. மாயச்செய்கை (இந்திரசாலம்);
55. பெருமாயச்செய்கை (மகேந்திரசாலம்);
56. அழற்கட்டு (அக்கினித் தம்பனம்);
57. நீர்க்கட்டு (சலத்தம்பனம்);
58. வளிக்கட்டு (வாயுத்தம்பனம்);
59. கண்கட்டு (திருட்டித்தம்பனம்);
60. நாவுக்கட்டு (வாக்குத்தம்பனம்);
61. விந்துக்கட்டு (சுக்கிலத்தம்பனம்);
62. புதையற்கட்டு (கனனத்தம்பனம்);
63. வாட்கட்டு (கட்கத்தம்பனம்);
64. சூனியம் (அவத்தைப் பிரயோகம்)

ஒரு நல்ல நிர்வாகி

ஒரு நல்ல நிர்வாகி


ஒரு முன்னணி நிறுவனத்திற்கு மேலாளர் பதவிக்கு நபர் தேவை என்று நாளிதழ் ஒன்றில் விளம்பரம் வந்தது. தகுதியும் திறமையும் வாய்ந்த இளைஞன் ஒருவன் அந்தப் பதவிக்கு விண்ணப்பித்தான்.

அனைத்து தகுதிகளும் இருந்தபடியால் அனைத்து சுற்றுக்களிலும் சுலபமாக பாஸ் செய்துவிட்டான். இறுதி சுற்று வந்தது. நிறுவனத்தின் முதன்மை நிர்வாக இயக்குனரே (CMD) நேரடியாக இம்முறை இன்டர்வ்யூ(Interview) செய்ய வந்திருந்தார்.

அந்த இளைஞனின் ரெஸ்யூமை(Resume) பார்த்தபோது, ஒரு விஷயத்தை அவர் கண்டுபிடித்தார். பள்ளிக் கல்வி முதல், பல்கலைக் கழக ஆராய்ச்சி வரை அனைத்திலும் அந்த இளைஞனின் மார்க்குகள் அபாரமாக இருந்தது.

“நீ படிப்பதற்கு கல்வி நிறுவனத்திடம் ஏதாவது ஸ்காலர்ஷிப் பெற்றாயா?”

“இல்லை” என்றான் அந்த இளைஞன்.

“அப்போ உனக்கு ஃபீஸை எல்லாம் யார் கட்டினது? உன் அப்பாவா?”

“இல்லை. அவர் என் சின்ன வயசுலயே காலமாயிட்டார். என் அம்மா தான் என்னை படிக்க வெச்சாங்க.”

“உங்கள் அம்மா என்ன வேலை பாக்குறாங்க?”

“என் அம்மா எங்க தெருவுல இருக்குற வீடுகளுக்கு, துணிகளை துவைச்சு சலவை செய்து கொடுக்குறாங்க”

உடனே, அந்த இளைஞனின் கைகளை காண்பிக்குமாறு CMD பணிக்க, அவன் ஏதும் புரியாது கைகளை காட்டுகிறான். அந்த கைகள் மிருதுவாக பூப்போல இருந்தன.

“உங்க அம்மாவுக்கு அவங்க வேலைகள்ல எப்பாவாச்சும் நீ உதவியா இருந்திருக்கியா?”

“இல்லை. என் அம்மா அதை விரும்பமாட்டாங்க. என் கைகள் எப்பவுமே புஸ்தகத்தை மட்டுமே சுமக்கனும்னு சொல்வாங்க. நான் மேலும் மேலும் படிக்கணும். அதுவே அவங்களுக்கு போதும்னு சொல்வாங்க. அதுமட்டுமில்லாம, என் அம்மா என்னை விட வேகமா துணிகளை துவைப்பாங்க.”

“சரி… உன்கிட்டே ஒன்னு கேட்டுக்குறேன். இன்னைக்கு நீ வீட்டுக்கு போனவுடன், உங்க அம்மாவோட கைகளை சுத்தம் பண்ணு. அதற்க்கப்புறம் என்னை நாளைக்கு வந்து பாரு…!”

சரியென்று சொல்லிவிட்டு அவன் வீட்டுக்கு கிளம்பினான். வேலை கிடைககும் வாய்ப்பு மிகவும் பிரகாசமாக இருப்பதாக நினைத்துக்கொண்டே வீட்டுக்கு சென்றான்.

வீட்டுக்கு திரும்பியவுடன், “அம்மா உன் கையை காட்டு. நான் கொஞ்சம் அதை வாஷ் செய்துவிடுறேன்” என்றான் மிகவும் சந்தோஷமாக.

அந்த தாய்க்கு ஒரு கணம் ஒன்றும் புரியவில்லை. ஒரு பக்கம் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. ஒரு பக்கம் மகனின் இந்த திடீர் நடவடிக்கை புதிராகவும் இருக்கிறது. கைகளை மகனிடம் தயங்கியபடியே நீட்டுகிறார்.

உழைத்து உழைத்து ஓடாய் தேய்ந்துபோன, தன் தாயின் கைகளை அந்த இளைன்ஞன், மெல்ல சுத்தம் செய்கிறான். அப்படி செய்யும்போது அவன் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் அரும்புகிறது. அது அந்த கைகளில் துளித் துளியாய் விழுகிறது. இப்போது தான் முதன் முறையாக தன் தாயின் கைகளை அவன் கவனிக்கிறான். அந்த கைகளில் தோல் சுருங்கிப் போய், ஆங்காங்கே தோலுரிந்து, அதனால் ஏற்பட்ட காயங்களை. தண்ணீர் விட்டு சுத்தம் செய்யும்போது, வலி தாங்காமல் அந்த கைகள் லேசாக நடுங்குகிறது. அந்தளவு சில காயங்கள் சற்று கடுமையாக இருந்தது.

இப்போது தான் முதன் முறையாக அந்த இளைஞன் உணர்ந்துகொள்கிறான். அந்த கைகளால் தான் தன் தாய் தினந்தோறும் பல வீட்டு துணிகள் துவைத்து தன்னை ஆளாக்கினாள் என்று. தன்னை படிக்கவைக்க, பட்டம் வாங்க வைக்க, தன் தாய் கொடுத்த விலை தான் அந்த காயங்கள் என்று இளைஞன் புரிந்துகொள்கிறான்.

அமாவின் கைகளை சுத்தம் செய்த பிறகு, எதுவும் பேசாது மீதமிருந்த துணிகளை தானே துவைக்கிறான்.

அன்றைய இரவு தாயும் மகனும் நீண்ட நேரம் பேசிக்கொள்கின்றனர்.

அடுத்த நாள் CMD கூறியபடி அவரை பார்க்க செல்கிறான்.

அவனுடைய கண்களில் நீர்த்துளிகளை பார்த்தார் CMD. “நேற்று உன் வீட்டில் என்ன நடந்தது நீ என்ன கற்றுக்கொண்டாய் என்று நான் தெரிந்துகொள்ளலாமா?” என்று கேட்டார்.

“நான் என் அம்மாவின் கைகளை சுத்தம் செய்தேன். பிறகு எஞ்சியிருந்த துணிகளை நானே துவைத்தேன்”

“குட். உன்னோட உணர்வுகளை சொல்லு…”

“முதலாவது – பிறர் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிப்பது, பாராட்டுவது என்றால் என்ன என்று தெரிந்துகொண்டேன். என்னுடைய அம்மா மட்டும் இல்லை என்றால், இன்றைக்கு நான் இல்லை. ரெண்டாவது – அம்மாவுடன் அவரது வேலையை பகிர்ந்துகொண்டு அவருக்கு உதவியபடி அதை செய்ததில், ஒரு விஷயத்தை செய்து முடிப்பது எத்துனை கடினம் என்று புரிந்துகொண்டேன். மூன்றாவது – என் குடும்பத்தை சார்ந்தவர்களுக்கு நான் மதிப்பளிப்பது, ஊக்கப்படுத்துவது எத்தகைய முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது என்று புரிந்துகொண்டேன்.”

“இதை தான் நான் என் மேலாளரிடம் எதிர்பார்க்கிறேன். அடுத்தவர்களை மனம் விட்டு பாராட்டும் குணம் அவருக்கு இருக்கவேண்டும். பிறர் உணர்வுகளை, அவர்களது பணியின் கடினங்களை அவர் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். பணம் மட்டுமே வாழ்க்கையின் எல்லாம், பணம் சம்பாதிப்பது மட்டுமே லட்சியம் என்று நினைப்பவராக இருக்கக்கூடாது. இந்த பிடி உன் அப்பாயின்ட்மென்ட் ஆர்டர்.” என்றார்.

அதற்க்கு பிறகு, அந்த இளைஞன் நன்றாக பணிபுரிந்து நல்ல பெயர் பெற்றான். அவனது டீமின் ஒவ்வொருவரும் உண்மையாக உழைத்து, நிறுவனத்திற்கு நல்ல லாபத்தை ஏற்படுத்தினர்.

நன்றாக பாதுகாக்கப்பட்டு, கேட்டதெல்லாம் வாங்கி கொடுக்கப்படும் ஒரு குழந்தைக்கு, ஒரு உரிமையான – தான் தான் முதலில் என்கிற – மனோபாவம் வளர்ந்துவிடுகிறது. ஆகையால், தன்னை ஆளாக்க தன் பெற்றோர் எடுக்கும் முயற்சிகள், கஷ்டங்கள் அந்தக் குழந்தைக்கு தெரியாமலே போய்விடுகிறது. அவன் பிற்காலத்தில் வேலைக்கு சேரும்போது, எல்லோரும் தான் சொல்வதை கேட்க வேண்டும், தான் வைத்தது தான் சட்டம் என்று கருதக்கூடிய முரட்டுக் குணம் வந்துவிடுகிறது. அதுவும் அவன் உயர்பதியில் வந்துவிட்டால், பிறரது கஷ்டங்களை முயற்சிகளை புரிந்துகொள்ளவே மாட்டான். அடுத்தவர் மீது எப்போதும் குற்றம் கூறிக்கொண்டே இருப்பான். இது போன்ற நபர்கள், கல்வித் தகுதியில் வேண்டுமானால் சிறந்து விளங்கலாம். வெற்றியும் அடையலாம். ஆனால் அந்த வெற்றி தற்காலிகமானதே. அவனுக்கு எதிலும் தான் ஜெயித்து விட்டோம் என்ற எண்ணமே வராது. அவன் உள்ளுக்குள் பொறாமையும், துவேஷமும் கொண்டு கருவிக்கொண்டே இருப்பான்.

உங்கள் குழந்தைகளுக்கு இப்படி கேட்டதெல்லாம் வாங்கி கொடுத்து PROTECTIVE PARENTS ஆக இருந்து அவன் எதிர்காலத்தை பாழாக்காதீர்கள்.

உங்கள் குழந்தை வெள்ளி தட்டில் சாப்பிடலாம், கீபோர்ட் வாசிக்கலாம், நீங்கள் சிறுவயதில் அனுபவிக்க தவறிய சௌகரியங்கள் பலவற்றை அனுபவிக்கலாம். அவையெல்லாம் தவறல்ல. ஆனால், நீங்கள் செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றும்போது, அவர்களையும் சற்று ஊற்றச் சொல்லுங்கள். அவர்கள் சாப்பிட்ட பாத்திரங்களை அவர்கள் அம்மா, அக்கா, இவர்களோடு சேர்ந்து கழுவக் கற்றுக்கொடுங்கள். இந்த வேலைகளை செய்ய உங்களால் தனியாக வேலைக்காரர்களை அமர்த்த இயலாது என்பதால் அல்ல. அவர்கள் மீது நீங்கள் சரியான அன்பை செலுத்தவேண்டும் என்பதற்காக.

“வாழ்க்கையில் நான் எல்லாவற்றையும் இழந்துவிட்டேன். எனக்கென்று எதுவுமில்லை. கடவுள் எனக்கு அநீதி இழைத்துவிட்டார்” என்று நினைப்பவர்கள், ஒரு கணம் அவங்கவங்க பெற்ற அம்மாவை போய் பாருங்க. அவங்க மடி மீது தலை வெச்சு கொஞ்ச நேரம் சாஞ்சுக்கோங்க. அதுக்கு ஈடு இணை இந்த உலகத்துல எதையாவது உங்களால சம்பாதிக்க முடியுமா… இல்லை காட்ட முடியுமா?

உங்கள் பாஸ்வேர்டைத் திருட.. 10 நிமிடம் போதும்!

உங்கள் பாஸ்வேர்டைத் திருட.. 10 நிமிடம் போதும்!
சரியாக

ஒரு சில எழுத்துக்களும் எண்களும்தான் நம்முடைய வாழ்வையும், பாதுகாப்பையும் தீர்மானிப்பவையாக இருக்கின்றன. ஏடிஎம் கார்டுகள், கிரெடிட் கார்டுகள் உபயோகிக்கும் போதும், இணையத்தில் பொருள்களை வாங்கும்போதும், இணைய வங்கிக் கணக்கு, மின்னஞ்சல்களைத் திறக்கும் போதும் பாஸ்வேர்டு அல்லது பின் நெம்பர்களைப் பயன்படுத்துகிறோம். நாம் பயன்படுத்தும் பாஸ்வேர்டுகள் நமக்கு மட்டும் உரியதாக இருக்கவேண்டும். அப்படியில்லாமல் போனால் நம்முடைய பாதுகாப்பு கேள்விக்குரியதாகிவிடும். நீங்கள் பயன்படுத்தும் எழுத்துகள் எளிமையானதாக இருந்துவிட்டால் ஹேக்கர்கள் எனப்படும் இணையத் திருடர்களுக்கு கொண்டாட்டம்தான். உங்கள் வங்கிக் கணக்கும், மின்னஞ்சலும் அவர்களுக்கு ஒரு சில நிமிடங்களில் சொந்தமாகிவிடும். பொதுவாக உலகம் முழுவதுமே பாஸ்வேர்டுகளை/பின் எண்களைப் பயன்படுத்துவோர் ஆங்கிலத்தில் சிறிய எழுத்துக்களையே (Small Case) அதிகமாகப் பயன்படுத்துகின்றனர். அதுவும் ஆறு எழுத்துக்கள் என்ற அளவில் என்று கடந்த டிசம்பர் 2010ல் புளூம்பெர்க் (Bloomberg) நிறுவனம் நடத்திய பாஸ்வேர்டு பயன்பாடு குறித்த ஆய்வில் தெரிவிக்கப் பட்டுள்ளது. எழுத்துக்களில் abc யும், எண்களில் 123456 ஆகிய பொதுவான வார்த்தைகளே உலகில் 50 சதவீதம் பேர் பாஸ்வேர்ட்களாக பயன்படுத்துகின்றனர் என்றும், இது போன்ற 6 இலக்க பாஸ்வேர்டை ஹேக்கர்கள் கண்டறிய பத்து நிமிடங்கள் போதுமானது என்றும் அந்த ஆய்வு தெரிவிக்கிறது. இதற்கு மாற்றாக ஆங்கிலப் பெரிய எழுத்துக்களுடன் (Upper Case) சிறப்புக் குறியீடுகளைச் சேர்த்துப் பயன்படுத்தினால் அதனைக் கண்டுபிடிக்க அதிகபட்சமாக 44,530 வருடங்கள் பிடிக்கும் என்று கணக்கிட்டுள்ளனர்.

மேலும் இந்த ஆய்வு பாஸ்வேர்டுகளை எப்படி அமைக்கலாம் என்றும் ஆலோசனை கூறியுள்ளது.அதன்படி பாஸ்வேர்டுகளை ஆறு இலக்கமாக வைக்க வேண்டாம் என்றும் அதனை குறைந்தபட்சம் ஒன்பது இலக்கமாக மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.அந்த எழுத்துக்கள் ஆங்கிலப் பெரிய எழுத்தில் இருப்பதும், அதில் எண்களுடன் கலந்திருக்கும்படியும் அமைக்க வேண்டும். அத்துடன் சிறப்புக் குறியீடுகள் (Special Symbols) கலந்து அமைப்பது மிகவும் நல்லது என்றும் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

எத்தகைய பாஸ்வேர்டு அமைத்தால் பாதுகாப்பு?

இதோ இந்தப் பட்டியலைப் பாருங்கள், உங்கள் பாஸ்வேர்ட் எத்தகையது என்பதை முடிவு செய்யுங்கள்.

6 எழுத்துக்கள்:
சிறிய எழுத்துக்கள் (Lower Case) : 10 நிமிடங்கள்
+ பெரிய எழுத்துடன் (Upper Case) : 10 மணி நேரம்
+ எண்கள், குறியீடுகள் (Num & Symbols) : 18 நாட்கள்


7 எழுத்துக்கள்
சிறிய எழுத்துக்கள் (Lower Case) : 4 மணி நேரம்
+ பெரிய எழுத்துடன் (Upper Case) : 23 நாட்கள்
+ எண்கள்,குறியீட்டுடன் (Num & Symbols) : 18 நாட்கள்


8 எழுத்துக்கள்
சிறிய எழுத்துக்கள் (Lower Case) : 4 நாட்கள்
+ பெரிய எழுத்துடன் (Upper Case) : 3 வருடங்கள்
+ எண்கள்,குறியீட்டுடன் (Num & Symbols) : 463 வருடங்கள்


9 எழுத்துக்கள்
சிறிய எழுத்துக்கள் (Lower Case) : 4 மாதங்கள்
+ பெரிய எழுத்துடன் (Upper Case) : 178 வருடங்கள்
+ எண்கள்,குறியீட்டுடன் (Num & Symbols) : 44,530 வருடங்கள்

The Cute Love Story 3rd Part

Sequel to the previous parts :

October 2008:

Anjali and Rahul have become close to each other. It has been two months since they started taking to each other.

It all started as message conversation.

Now they were chatting for hours everyday.

Rahul’s Bday:

Rahul was in Chennai with his friend Rajiv. They were staying in Adayar .

Rahul and Rajiv were friends from school and they had been there to attend Rajiv’s cousin marriage.

Rahul was there just because Anjali was in Chennai for the weekend J

Rahul and Anjali were messaging each other the whole night.

By 11:30 pm. She was the first to wish him on his bday.

Rahul was extremely happy J .

Anjali had promised Rahul that she would meet him in the café in adayar in the evening.

She would be returning from her friend’s home.

5:00pm:

Rahul was there waiting for Anjali in the cafe. It was the first time they were meeting outside .

Anjali(sms):”Rahul am on my way. Just ten mins da”

Rahul(sms): “Take ur time Anjali”

Rahul got a call from his friend priyanka. She had called to wish him. They were good friends for a long time.

5.15pm:

There was some one from behind trying to keep viboothi on his head . Rahul knew that was Anjali J .

Anjali: “Happy bday Da … U look smart now with ur new hair style;) “

Rahul (blushing): “ HmmmJ, Happy to hear that from You J”

Anjali: “now stop being too formal Idiot!”

And that was the first time she called him idiot J .

Rahul: “ I love the way u say that J”

Anjali: say what ?

Rahul: “ Idiot !”.

Anjali: “ oh.. U’re my sweet Idiot J”..she just pulled his cheeks while saying that ..

Wat did she say now ??? My sweet Idiot! J !!! I love that - he thought J

He was so Happy to hear that “my sweet Idiot” J. There was something developing serious J

Anjali: hey Rahul! Come out from ur dreams da.

Rahul: hmmm so what shall I order for you?

Anjali: Chocolate crush.. and u ?

Rahul: I’l have the same J.

Rajiv was just passing by the café . Rahul never told him about Anjali. He tried to hide himself but Rajiv noticed him through the mirrorsJ. Rajiv started doing some mischievous actions standing outside facing Rahul J.

Rahul: “ Anjali.. I’ll be back in a minute.”

Anjali: “ ok da . np”

Rahul came out and tried to grab rajiv outside to a distance from the café.

Rahul: “what are you doing here da”?

Rajiv: “ dai dai dai! I shud ask that” … Yaaru mapla athu ?

Rahul: (blushing): macha she is my friend da.

Rajiv: dai !!! It’s Just 9 hours since u came to Chennai. Athukullaiya?

Rahul: “ ada thu.. she is from cbe da. My college mate” .

Rajiv: “ okay okay ! so just a friend?

Rahul: off course da!

Rajiv: First Stop Blushing Dude! Okay come on give me an intro.

Rahul: Mapla, Please da.. not now . may be later in cbe. Now why don’t u leave ur best friend Alone to be with his friend for sometime”.Rahul was pleading him

Rajiv: “ hmmm u’l come home na. I’ll see u there. Poi thola ;)”

When Rahul came in, he found Anjali missing. He searched for her but couldn’t find her.

The drink had just arrived. Rahul asked the waiter and he said she had left just a min back cryingL.

Rahul couldn’t understand. He called her immediately but her mobile was switched off.

He had no idea what would have happened. Just then he got a message. He thought that would be from Anjali and opened it.



No… that was not from Anjali. But he came to know what has made her to leave L .

That was from priyanka .

Priyanka (sms) : Hey Rahul ! Why no reply L ? Did I say something wrong? Don’t u love me ? “

Previous msg: “ Rahul!I wanted to say u something ,but am not able to say that to you. Even now I called you to say that but I couldn’t. yes Rahul ! I’m in love with you. I Want to be your life partner. I know u like me. Am not sure whether its love but I Love u so much!!! The care and affection u showed me just made me fall in love. I need u Rahul!!

Rahul was shocked seeing the msg. He liked priyanka. She was his best friend. But he never had such a feeling for.

He loved Anjali . he loved her more than anything in this world.

9:00pm:

Rahul was still trying to call her. Her mobile was still switched off. he couldn’t bare the pain.

Anjali please let me talk to you. I’m in Love with you and not any other person. Please Anjali please talk to me. L- He wanted to say ..



1:00 pm . Rahul was still trying for her no. He had been crying for a long time. That was the first time in his life he had cried so much for some one.

He couldn’t control himself. Rajiv tried to convince him but he couldn’t.

Rajiv left Rahul at home and went to buy something for him to eat. Rahul did not have anything from that time and he was exhausted.

1:15pm

When Rajiv returned, Rahul was not in there in his bed. Rajiv called for him. There was no reply. No way he would have gone out. Rajiv heard water flowing from the tap in the restroom. He was shocked when he entered the restroom. There was blood all over. Rahul had cut his wrist and it was bleeding like anything. Rahul was almost unconscious. Rajiv ran out, brought a towel and wrapped it over his wrist tightly. He poured water on Rahul’s face and tried to bring his conscious.

He just lifted him out of the toilet and laid him on the bed. Immediately he called for Raghu in the neighborhood. And they both managed to take Rahul to the hospital nearby in the bike, making him to sit in the middle.

1.30 pm:

They were in the hospital. The nurse removed the towel already soaked in blood and cleaned the wrist. Meanwhile the doctor was called for. He came in soon. It was an 8cm cut but above the nerve region. Thank god. He immediately gave the anesthesia and put up the stitches.

2:00 pm

Rahul was admitted in there and the doctor has suggested for a day’s rest and he would be fine.

Rahul tried to get his mobile out of his pocket and try calling Anjali.

Rajiv was furious he just grabbed the mobile and shouted at Rahul.

Rajiv: Dai are u mad? Why the hell did u do that? What did the girl say? What’s ur problem man?

Rahul couldn’t reply. He was in tears. He then told the entire thing to Rajiv.

Rajiv consoled him and asked him to take rest and said everything would be fine.

Rahul slept off due to the pain killers.

Rajiv was there lying near Rahul the whole night.



Next day:

10:00 Am:

Rahul just woke up. Rajiv was there looking at him. He couldn’t control himself. He just gave a slap on Rahul’s face.

Rajiv: dei loosu! Even she loves u da. ! she loves u so much and that has made her feel bad! She is so possessive on you! She loves u Man! She does! And without knowing that that u did this stupidity .

Rahul didn’t know how to react.

Rajiv: yes I spoke to her !

9:30 Am:

Rajiv tried calling Anjali. She didn’t attend . After the fifth time she took the call.

Rajiv was furious enough and started to shout at her. There was no reply.



He could hear Anjali weeping.

He just stopped. After a min of silence.

Rajiv told her what Rahul did to himself. Anjali was shocked!!! She was broken! She couldn’t bare that!!!

Anjali: Waat !!! How is he now?… Where is he now? What happened? She was crying aloud..

Rajiv told her that Rahul is fine now and nothing serious. He tried to console her.



Anjali: “ I Love Rahul “ I love him so much” she couldn’t continue . She was crying and crying aloud.

Rajiv kept silent.

Anjali: “I need him ! I need him! He should be mine and only mine forever”

Rajiv couldn’t talk after that. He could understand that . He could see how much both loved each other!! A minute’s talk would have solved everything but this bloody love – he thought

He promised her that he would take care of Rahul and would ask him to call once he wakes up.

Rahul was happy to hear this from Rajiv. Yes Anjali also loved me!!! She loves me!!! He wanted to jump in joy! He couldn’t feel the pain.

What is happier in one’s life than this moment!!! yup Rahul was on cloud nine !!!

Immediately he called her.

Rahul: Anjali!!

Anjali: “Rahul!!! How r u !!” she was crying. “Why did u do this Rahul? Why do want to leave me? … I love u da idiot! I love u more than any one in this world. I love u so much Rahul!!! – She was crying out loud…

Rahul: “Love u sooooo much Anjali” he was in tears.



7:00 pm

Rahul was discharged and both went to the room to pack their things. They were leaving to cbe that night.

Anjali and her friend priya were also returning to Coimbatore.

8:30pm

ABT travels, Guindy

Anjali and Priya had arrived there and boarded the bus.

Rajiv was there getting the last ticket available in the bus .That was for Rahul

8:40pm:
when the bus was about to start, Raghu dropped Rahul in the bus stand and Rajiv ran towards him to handover the ticket.

Anjali saw Rahul coming and she got down the bus. Rahul was just 5 meters away from her. She was in tears seeing him. Rahul too. J

He desperately wanted to hug her, but stood in silence looking at her. Anjali just ran towards him and hugged him J . …



Rahul felt as if he had born that very second it was a divine feeling and both were in heaven..

Anjali: I love you Rahul

Rahul: love you too Anjali!!

…. …. ….

Rajiv: macha got the ticket for 700 rs and the bus is about to leave so will you both

Rahul, Anjali and Priya boarded the bus. Anjali and Priya were seated together and Rahul was in the last seat.

9:25pm

Priya just came out of her seat and moved towards Rahul.

Priya: “sir can you please shift your seat to mine. I need this window seat!! :)”

Rahul (blushing): “sure madam ;)”



Rahul and Anjali were seated together

Anjali just took Rahul’s arm to see the cut. It was completely covered with a bandage. She could feel the pain.

She just held his hand in hers and just rested her head on his shoulders .

Anjali: “Rahul! Is it paining so much?”

Rahul: “not anymore Anjali ”

Anjali: “you love me so much Rahul?”- She knew how much he loved her

Rahul: “more than anyone else Anjali”

He said that and gave her a kiss on her fore head.

He could feel the tears rolling over his arms …

There can be no words to describe how they felt, how much they loved each other

It was the happiest day in their lives

They kept talking to each other for hours.

2:00pm:

Anjali had just slept off on his shoulders. she never slept the previous day. She had been crying the whole night.



Rahul saw her shivering. So he just took out his jerkin and covered her.

He was still awake. He couldn’t sleep . he wished to live like this, holding her arms forever in his life. She meant so much to him J .

“unakenna iruppaen ,uyiraiyum koduppaen

Unnai naan pirinthaal ,unakku mun irappaen kanmaniyae ….”

Yes he was ready to do anything for her.

Continue...........

தாய்பாலின் அதிசயங்கள்.

தாய்பாலின் அதிசயங்கள்.



தாய்ப்பாலிலுள்ள ஹேம்லெட் என்ற பொருள், 40 வகையான புற்றுநோய் செல்களை அழிக்கும் திறன் பெற்றுள்ளது என, ஆய்வாளர்கள் கண்டறிந்துள்ளனர்.தாய்ப்பாலில் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி பற்றி கண்டறிவதற்காக ஆய்வாளர்கள் ஆராய்ச்சி செய்து கொண்டிருந்த போது, தற்செயலாக கண்டுபிடிக்கப்பட்டது தான், ஹ்யூமன் ஆல்பா லாக்தல்பூமின் மேட் லெதல் டூ ட்யூமர்! இதன் சுருக்கம்தான், ஹேம்லெட்! மனித உடலில், ஹேம்லெட் என்ன பங்காற்றுகிறது என்பது இதுவரை கண்டறியப்படவில்லை.

சமீபத்தில், ஸ்வீடன் நாட்டின் லுண்ட் பல்கலை மற்றும் கோத்தென் பெர்க் பல்கலையின் ஆய்வாளர்கள் இணைந்து நடத்திய ஆய்வில், இந்த ஹேம்லெட் மனித உடலிலுள்ள 40 வகையான புற்றுநோய் செல்களை அழிக்கிறது என்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. ஆய்வின் போது, சிறுநீர்பை புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்ட சிலருக்கு, ஹேம்லெட் கொடுக்கப்பட்டு சோதனை நடத்தப்பட்டது. அப்போது, சிறுநீருடன் புற்றுநோய் செல்கள் இறந்த நிலையில் வெளியேறியது கண்டறியப்பட்டது.

இதன் மூலம், புற்றுநோய்க்கான சிகிச்சையில் முன்னேற்றம் ஏற்படக் கூடும் என்று வல்லுநர்கள் கருதுகின்றனர். ஹேம்லெட் புற்றுநோய் செல்களை மட்டுமே அழிக்கிறது; மற்ற செல்களை பாதிப்பதில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஹேம்லெட் எப்படி புற்றுநோய் செல்களை அழிக்கிறது என்பது குறித்து, ஆய்வு நடந்து வருகிறது. குழந்தையின் வயிற்றில் செல்லும் தாய்ப்பாலில் உள்ள, ஹேம்லெட் அங்கு, அமிலத் தன்மையை உருவாக்குகிறது. அதன் மூலமே, கேன்சர் செல்கள் அழிக்கப்படுகின்றன என்று தெரிய வந்துள்ளது.

தாய்ப்பால் குழந்தைகளுக்கு ஒவ்வாவை நோய் வரும் வாய்ப்பை குறைக்கிறது. ஒவ்வாமையினால் வரும் ஆஸ்த்மா நோயைத் தடுக்கும் சக்தி தாய்ப்பாலுக்கு இருக்கிறது குழந்தைகளுக்கு தாய்ப்பால் பல வழிகளிலும் ஆரோக்கியத்தைத் தருகின்றது. பெரும்பாலான தாய்மார்கள் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு முதலில் தாய்ப்பால் கொடுக்க ஆரம்பிக்கின்றனர் ஆனால் சில வாரங்களிலேயே பல்வேறு காரணங்களைக் காட்டி நிறுத்திவிடுகின்றனர்.. இது மிகவும் தவறானதாகும்.

ஆறுமாதங்கள் முதல் ஒரு வயது வரை தாய்ப்பாலில் குழந்தைகள் வளர்வதே ஆரோக்கியமானது. தாய்ப்பால் குடித்து வளரும் குழந்தைகள் மருத்துவமனைகளுக்குச் செல்லும் வாய்ப்பு 80% குறைகிறது. தாய்ப்பால் குடித்து வளரும் குழந்தைகள் அதிக எடையுடன் வளரும் ஆபத்திலிருந்தும் தப்பிக்கிறது. குழந்தையின் தாடை வளர்ச்சிக்கும் இது பயனளிக்கிறது. குழந்தைப் பருவத்தைக் கடந்து வாலிப வயதை அடையும் போது கூட குழந்தைகள் சரியான எடையில் வளர சிறு வயதில் குடிக்கும் தாய்ப்பால் உதவுகிறது. தாய்ப்பாலை குறைந்தது முதல் ஆறுமாதங்கள் குடித்து வளரும் குழந்தைகள் நீரிழிவு நோயினின்றும் தப்பி விடுகின்றன.

குறிப்பாக குடும்பத்தில் யாருக்கேனும் நீரிழிவு நோய் இருந்தால் குழந்தைக்கு ஆறுமாதங்கள் வெறும் தாய்ப்பாலை மட்டுமே கொடுத்து வர வேண்டும். அது பரம்பரையாய் நோய் தாக்காமல் தடுக்கும் என்பது ஆனந்தமான செய்தி. தாய்ப்பால் ஆரோக்கியமான நோய் எதிர்ப்புச் சக்தியை குழந்தைகளின் உடலில் உருவாக்குகிறது. வணிக நிறுவனங்கள் தரும் எந்த சத்துப் பொருளும் தாய்ப்பாலின் குணாதிசயங்களுக்கு வெகு தொலைவிலேயே நின்று விடுகின்றன என்பதே உண்மை. வணிக நிறுவனங்கள் தங்கள் விற்பனைப் பொருட்களை பிரபலப்படுத்த தாய்ப்பால் கொடுப்பதை நிறுத்துமாறு ஊக்கப்படுத்து கிறது.

தாய்ப்பாலைக் குடித்து வளரும் குழந்தைகள் வலிகளைத் தாங்கும் வலிமை படைத்ததாகவும் இருக்கின்றன. . தாய்ப்பாலில் இருக்கும் அமிலத் தன்மை எண்டோர்பின் எனப்படும் வலி நிவாரணி அதிகம் சுரக்க வழி செய்வதே இதன் காரணமாம். தாய்ப்பாலில் ஒரு குழந்தையின் வளர்ச்சிக்குத் தேவையான அனைத்து விதமான சத்துகளும் அடங்கியிருக்கின்றன. அது இயற்கையாகவே அமைந்து விட்டதனால் மிக எளிதாக இயல்பாகவே செரிமானமாகி விடுகிறது. வயிறு தொடர்பான நோய்கள் குழந்தைகளுக்கு வருவதைத் தடுக்கிறது. குறைப்பிரசவத்தில் பிறந்த குழந்தைகளெனில் அவர்களுக்குத் தாய்ப்பால் கொடுப்பது மிக மிக அவசியம்.

ஆரோக்கியத்தை மீண்டெடுக்கவும், துவக்க கால சிக்கல்களிலிருந்து விடுபடவும், நீடிய ஆயுளுக்கும் அது வழி செய்யும். தாய்ப்பால் குடித்து வளரும் குழந்தைகள் அறிவு வளர்ச்சியில் சற்று முன்னே நிற்கின்றன. போதிய மூளை வளர்ச்சியும், சுறுசுறுப்பும் அத்தகைய குழந்தைகளுக்கு இருப்பதே இதன் காரணமாகும். குறிப்பாக கணிதவியல், பொது அறிவு, நினைவாற்றல், துல்லியமான பார்வை போன்றவற்றுக்கு தாய்ப்பால் துணை நிற்கிறது. SIDS (Sudden Infant Death Syndrome) எனப்படும் திடீர் மரணங்களிலிருந்து குழந்தைகளளக் காப்பாற்றும் சக்தி தாய்ப்பாலுக்கு உண்டு. பாலூட்டுவது குழந்தைகளுக்கு மட்டுமன்றி தாய்க்கும் பல வகைகளில் பயனளிக்கிறது.

குறிப்பாக பிரசவ காலத்திற்குப் பின் உடலின் எடை குறையவும், தேவையற்ற கலோரிகளை இழக்கவும் பாலூட்டுதல் உதவி செய்கிறது. ஆஸ்டியோபோரோசிஸ் எனப்படும் எலும்பு முறிவு நோய் வரும் வாய்ப்பையும் பாலூட்டுதல் குறைக்கிறது. பெரும்பாலான பெண்கள் தங்கள் மாதவிலக்கு காலம் முடிந்தபின் ஆஸ்டியோபோரோசிஸ் நோய்க்குள் விழுகிறார்கள் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. பிரசவ காலத்தில் நிகழும் உதிரப்போக்கு பாலூட்டும் தாய்மாருக்கு கட்டுக்குள் இருக்கிறது. அத்துடன் கருப்பை தன்னுடைய பழைய நிலைக்கு வருவதற்கு பாலூட்டுதல் பெருமளவு துணை நிற்கிறது. திரும்ப மாதவிலக்கு வரும் காலத்தையும் 20 முதல் 30 வாரங்கள் வரை நீட்டித்து வைக்கும் வல்லமையும் பாலூட்டுதலுக்கு உண்டு.

பாலூட்டும் தாய்க்கு மார்பகப் புற்று நோய், கருப்பை புற்று நோய் வரும் வாய்ப்புகள் பெருமளவு குறைகின்றன. தாய்க்கும் குழந்தைக்குமான உன்னதமான உறவை பாலூட்டுதல் ஆழப்படுத்துகின்றது. பிறந்த உடன் குழந்தைகளால் பன்னிரண்டு முதல் பதினைந்து இஞ்ச் தொலைவு மட்டுமே பார்க்க முடியும். அதாவது தாயின் மார்புக்கும் முகத்திற்கும் இடைப்பட்ட தூரம் ! தாய்ப்பால் கொடுக்கும் போது குழந்தை தாயின் முகத்தையே பாசத்துடன் பார்த்து பந்தத்தைப் பலப்படுத்திக் கொள்கிறது. முதல் ஆறுமாதங்கள் வரை தாய்ப்பால் கொடுப்பது குழந்தைகளை வைரஸ், பாக்டீரியா தாக்குதலிலிருந்து காப்பாற்றுகிறது.

மழலைக்காலங்களில் வரும் இத்தகைய தாக்குதல்களினால் ஏராளமான உயிரிழப்புகள் நேரிடுகின்றன என்பது கவலைக்குரிய செய்தியாகும். தாய்ப்பால் இதையனைத்தையும் எதிர்க்கும் கவசமாகச் செயல்படுகிறது. தாய்ப்பால் கொடுக்க முடியாதசூழலில் பசுவின் பால் கொடுக்கும் வழக்கம் பலருக்கும் இருக்கிறது. இது ஆபத்தானது என்கின்றனர் மருத்துவர்கள். பசுவின் பால் எளிதில் செரிமானமாவதில்லை என அவர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். பல்வேறு நோய்களால் பீடிக்கப்பட்டு தாய்ப்பால் கொடுக்க வேண்டாம் என மருத்துவர்களால் அறிவுறுத்தப்பட்ட தாய்மார்கள் நல்ல தரமான குழந்தைகளுக்குரிய பால் பொருட்களை பயன்படுத்த வேண்டும்